فضاپیمای «نیوهورایزنز» را نجات بدهید!

ناسا قصد دارد بودجه فضاپیمای «نیوهورایزنز» خود را کاهش دهد و این امر، نارضایتی گروه نیوهورایزنز و بسیاری از گروه‌های پژوهشی دیگر را برانگیخته است. بدین منظور، طرفداران ادامه کار این فضاپیما یک درخواست را ثبت کرده‌اند تا صدای خود را به گوش ناسا و کنگره آمریکا برسانند.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، فضاپیمای «نیوهورایزنز»(New Horizons) به مدت ۱۷ سال با سرعتی بی‌سابقه در منظومه شمسی حرکت کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این فضاپیما که در سال ۲۰۰۶ پرتاب شد، در ژوئیه ۲۰۱۵ از کنار پلوتو عبور کرد و اولین تصاویر نزدیک را از این سیاره و قمر آن به نمایش گذاشت. نیوهورایزنز در سال ۲۰۱۹، «آلتیما ثولی»(Arrokoth) را شناسایی کرد که یکی از اجرام «کمربند کویپر»(Kuiper Belt) است. هر دو رویارویی، تصاویر حیرت‌انگیز و گنجینه‌ای از داده‌های متحول‌کننده را به همراه داشت.

ناسا با توجه به احتمال کاهش بودجه خود در سال ۲۰۲۴، تصمیمات سنگینی را می‌گیرد که یکی از آنها شامل کاهش شدید بودجه نیوهورایزنز است. ناسا قصد دارد با جایگزین کردن کارکنان علمی کنونی با یک گروه جدید، حدود سه میلیون دلار صرفه‌جویی کند.

به دنبال اعلام شدن تصمیم ناسا در ماه مه سال جاری، دانشمندان انتقاداتی را علیه این آژانس فضایی مطرح کردند.

بیشتر بخوانید:

سیل انتقادات دانشمندان به تصمیم ناسا مبنی بر توقف بودجه ماموریت «نیوهورایزنز»

دکتر «آلن استرن»(Alan Stern) که از همان روزهای اولیه پژوهشگر ارشد این ماموریت بوده است، از این وضعیت خوشحال نیست. استرن گفت: نیوهورایزنز تنها فضاپیما در کمربند کویپر است و همچنین، تنها فضاپیمایی به شمار می‌رود که در حال حاضر برای رفتن به آنجا برنامه‌ریزی شده است. ما مشاهدات ارزشمند جدیدی را در مورد کمربند کویپر و هدف جدید پرواز از نزدیک داریم که تا زمان ترک کردن کمربند کویپر، هر سال تکمیل می‌شوند. ترک کردن پیش از موعد این اکتشاف، پس از صرف حدود یک میلیارد دلار برای رساندن نیوهورایزنز به کمربند کویپر، به نظر بسیاری از ما به طرز غم‌انگیزی اشتباه است. این کار به معنای استفاده ضعیف از پول مالیات‌دهندگان و از دست رفتن یک فرصت علمی است که هرگز نمی‌توان آن را دوباره به دست آورد.

براساس برنامه‌ریزی‌ها، نیوهورایزنز حدود سال ۲۰۲۸ از کمربند کویپر بیرون خواهد رفت و تا سال ۲۰۵۰ به فعالیت خود ادامه خواهد داد اما رویدادهای اخیر، ادامه پیشرفت این ماموریت را تهدید می‌کنند.

اگرچه می‌توان کاهش یافتن انواع برنامه‌ها و ماموریت‌های ناسا را انتظار داشت اما بودجه کنونی نیوهورایزنز تقریبا با فضاپیماهای کهنه‌کار در زمینه اکتشافات اعماق فضا، یعنی فضاپیماهای «وویجر»(Voyager) ۱ و ۲ برابری می‌کند که از نظر دولتی یک مبلغ ناچیز است؛ به ویژه وقتی هزینه رسیدن فضاپیماها به جایی که امروز هستند در نظر گرفته می‌شود.

زمانی که نیوهورایزنز از کنار پلوتو عبور کرد، نگاه بی‌سابقه‌ای را به این سیاره اسرارآمیز و «شارون»(Charon) قمر بزرگ آن داشت. پیش از این، بهترین تصاویر پلوتو با «تلسکوپ فضایی هابل» گرفته شده بودند و تنها لکه‌هایی با عرض چند پیکسل را نشان می‌دادند. تصاویر و داده‌های فرستاده‌ شده از نیوهورایزنز، بسیاری از فرضیات را نه تنها در مورد پلوتو و شارون، بلکه در مورد منظومه شمسی بیرونی بر هم زد.

استرن گفت: نیوهورایزنز به معنای واقعی کلمه، یک کتاب را در مورد پلوتو و منظومه قمرهای آن نوشت. پیش از نیوهورایزنز، تقریبا هیچ چیز مشخص نبود. امروزه فضاپیمای نیوهورایزنز و گروهش، پلوتو را به یکی از شناخته‌شده‌ترین سیارات منظومه شمسی تبدیل کرده‌اند.

ماجراجویی بعدی نیوهورایزنز در کمربند کویپر بود. کمربند کویپر، منطقه‌ای فراتر از مدار نپتون است که سنگ و یخ آن از دوران اولیه منظومه شمسی به جا مانده‌اند. گروه استرن، آلتیما ثولی را هدف قرار دادند که به یک فرصت طلایی دیگر تبدیل شد.

استرن ادامه داد: شاید آلتیما ثولی مهم‌تر از اکتشافات ما در پلوتو بوده باشد. طی چندین دهه، دو مدل رایانه‌ای در مورد چگونگی آغاز سیارات و تشکیل سیاره کوچک ارائه شده‌اند که یکی برخوردهای پرسرعت در مدار آنها به دور خورشید و دیگری ابرهای فروپاشیده محلی را با برخوردهای بسیار ملایم نشان می‌دهد.

وی افزود: پس از بررسی کامل آلتیما ثولی، مدل دوم اعتبارسنجی شد و دریافتیم که این اجرام با سرعت بسیار کم برخورد کرده‌اند. زمانی که آلتیما ثولی را از نزدیک دیدیم، از شکل و زمین‌شناسی سطح آن متوجه شدیم که از طریق تجمع ملایم ساخته شده است. این استدلال فقط با مشاهده مستقیم می‌توانست حل و فصل شود.

اگر ناسا بخواهد بودجه این مأموریت را کاهش دهد، گروه جدیدی منصوب خواهند شد که احتمالا تجربه مستقیمی را در عملیات منظومه شمسی بیرونی ندارند و روی جمع‌آوری داده‌های سطح پایین در مورد هلیوفیزیک تمرکز خواهند کرد. بدین ترتیب، این ماموریت فقط بخش کوچکی از قابلیت علمی فضاپیما را استفاده خواهد کرد.

استرن گفت: ما ۱۸ سال است که در حال پرواز بوده‌ایم و این چشم‌انداز را داریم که به اندازه وویجرها پرواز کنیم. ما در آن نقطه، فراتر از کاوش کمربند کویپر خواهیم بود و به فضای میان‌ستاره‌ای وارد خواهیم شد.

نکته قابل توجه این است که اگرچه وویجرها در حال حاضر در حال کاوش در همان منطقه میان‌ستاره‌ای هستند اما این کار را با فناوری و تجهیزات سنتی دهه ۱۹۷۰ انجام می‌دهند که با بالا رفتن سن از کار می‌افتند و برنامه‌ریزی شده است که به محض توقف آنها، عملیات‌ ماموریت کاهش یابد.

استرن اضافه کرد: نیوهورایزنز باید بتواند حداقل تا اواسط قرن بیست و یکم با تجهیزات تقریبا پیشرفته‌ ادامه یابد و همان طور که درک ما را در مورد پلوتو تغییر داده است، دیدگاه ما را نسبت به فضای میان‌ستاره‌ای و کمربند کوپیر تغییر دهد. هیچ یک از این موارد، محدود کردن اکتشاف کنونی کمربند کویپر را توجیه نمی‌کنند.

با وجود یک فضاپیمای تقریبا یک میلیارد دلاری و مجموعه تجهیزات مدرن که در خطر هستند، نادیده گرفتن گنجینه بزرگ داده‌های ارزشمند و منحصربه‌فرد که با تغییر یافتن ماموریت از بین می‌رود، بسیار بیهوده به نظر می‌رسد. این داده‌ها، سرنخ‌هایی را در مورد کمربند کویپر و شکل‌گیری منظومه شمسی ما در بر دارند.

گروه‌هایی مانند «انجمن ملی فضا»(NSS) و سایرین، دادخواستی را به ناسا و کنگره آمریکا فرستاده‌اند. افراد برجسته‌ای که از ادامه یافتن این ماموریت حمایت می‌کنند عبارتند از «سر برایان می»(Sir Brian May) نوازنده مشهور راک و اخترفیزیک‌دان، «لوری گارور»(Lori Garver) معاون سابق ناسا و «بیل نای»(Bill Nye) دانشمند و مجری آمریکایی.

برای حمایت کردن از ادامه کار فضاپیمای نیوهورایزنز می‌توانید به صفحه درخواست نیوهورایزنز را نجات بدهید مراجعه کنید.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: فضاپیمای نیوهورایزنز ، ناسا

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا کمربند کویپر منظومه شمسی داده ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۷۰۶۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

موجودات فضایی احتمالا به این دلیل منقرض شده‌اند!

ایتنا - یک ستاره شناس معروف با ارائه نظریه‌ای جدید احتمال می‌دهد موجودات فضایی در اثر انفجارهای پرتو گاما منقرض شده باشند.
دکتر فردریک والتر، استاد نجوم دانشگاه استونی بروک نیویورک، معتقد است که انفجارهای پرانرژی پرتو گاما که در کهکشان‌های دوردست مشاهده شده‌اند، می‌توانند دلیل اصلی عدم برقراری ارتباط میان موجودات فضایی و انسان‌ها باشند.

بر اساس گزارش روزنامه دیلی میل، والتر در نظریه جدید خود می‌گوید: محتمل ترین سناریو این است که تمدن‌های فضایی در اثر انفجارهای پرتوگاما نابود و منقرض شده اند.

انفجارهای پرتو گاما یا GRB که ناسا آنها را قوی ترین انفجارهای جهان می نامد، هنگامی رخ می دهند که سوخت هسته ای قلب ستارگان غول پیکر پایان می یابد و آنها زیر فشار وزن خود فرو می‌ریزند و انرژی گرانشی عظیمی را آزاد می کنند.

والتر توضیح می دهد: این پرتوها بسیار متمرکز هستند و اگر در سطح یک کهکشان گسترش یابند، می توانند تقریباً ۱۰ درصد از سیارات آن کهکشان را تحت تاثیر قرار دهند.

وی معتقد است که این تنها یکی از تفسیرهای ممکن است و آن را "نوعی بیماری" توصیف می کند.

بر اساس مطالعات چندین دهه رصدخانه پرتو گامای کمپتون ناسا، این انفجارها در کهکشان راه شیری که زمین در آن قرار دارد، نسبتاً نادرند. اما در کهکشان‌های دوردست، این پدیده بسیار رایج‌تر است.

به گفته والتر، برآوردها نشان می دهد که هر ۱۰۰ میلیون سال یا حدود آن، یک انفجار پرتوگاما در هر کهکشان رخ می دهد.

وی اضافه کرد: در فاصله یک میلیارد سال، می توان انتظار داشت که تعداد زیادی از تمدن ها، در صورت وجود، نابود شوند.